Hoe Connell Waldron met zijn verhaal worstelt (2)
Connell Waldron schaamt zich voor zijn relatie met Marianne Sheridan, die volgens hem flink lager in de pikorde staat dan hijzelf. En dus houdt hij hun relatie voor de buitenwereld verborgen.
Maar hij schaamt zich niet alleen voor haar, hij schaamt zich er ook voor dat hij hun relatie geheimhoudt. Zijn narratief is dat hij niet iemand wil zijn die zoiets doet, maar hij doet het wel.
In het derde hoofdstuk lezen we, vanuit zijn perspectief:
Als iemand erachter kwam wat hij al die tijd al in het geheim met Marianne doet terwijl hij haar elke dag op school negeert, dan zou zijn leven afgelopen zijn. Dan zou hij door de gang lopen, door ieders blikken gevolgd alsof hij een seriemoordenaar of erger was.
— Rooney, Sally. Normale mensen (Dutch Edition) (p. 25). Ambo/Anthos
Het hoeft niet echt zo te zijn zijn klasgenoten hem zullen nastaren als ze erachter komen wat hij in het geheim met Marianne doet (sterker nog: ze zullen het ontdekken en ze halen er min of meer hun schouders over op). Maar het is wel zijn angst, het is wel het narratief waarmee hij worstelt.
